Dyslexie
Wat is dyslexie?
Dyslexie is een handicap die iedereen kan treffen. Dyslexie betekent letterlijk niet kunnen lezen. Het is een ernstige beperking bij het lezen en spellen van taal. Kinderen met dyslexie herkennen woorden niet op dezelfde snelheid als hun leeftijdsgenootjes. Voor een kind met dyslexie is het moeilijk om letters direct als klanken te herkennen. Daardoor is het moeilijk om van die letters één woord te maken en om van alle woorden een vloeiende, logische zin te maken.
Dyslexie is aangeboren en onafhankelijk van intelligentie. Het kan de schoolprestaties ernstig belemmeren waardoor kinderen met dyslexie op school vaak onder hun niveau presteren. Bij een vroegtijdige diagnose en, indien noodzakelijk behandeling van dyslexie, kunnen kinderen een aanvaardbaar niveau van technisch lezen, spellen en schrijven bereiken.
Wat is de taak van scholen?
De aanpak van lees- en spellingproblemen is primair de verantwoordelijkheid van scholen. De school zal de kinderen van wie het vermoeden bestaat dat zij (ernstige) dyslexie hebben, moeten signaleren en verwijzen. Het Protocol Dyslexie Diagnostiek & Behandeling (voor de Zorg) stelt eisen aan de informatie die door de school moet worden aangeleverd over het voortraject dat op school is doorlopen bij de aanpak van de dyslexieproblemen op school
Om voor vergoeding in aanmerking te komen moet op school een aantal fasen worden doorlopen. De school ‘volgt’ de ontwikkeling van leerlingen door toetsen af te nemen. Wanneer blijkt dat een leerling bij lezen en/of spellen uitvalt, wordt extra begeleiding aangeboden aan de hand van het Protocol Leesproblemen en Dyslexie. Welke hulp geboden wordt, wanneer en met welk resultaat, wordt vastgelegd in het dossier van de leerling. Wanneer de extra begeleiding na 3 tot 6 maanden niet voldoende resultaat oplevert, kan het vermoeden ontstaan dat er sprake is van dyslexie.
De school heeft een poortwachterfunctie. Op basis van de informatie uit het dossier moet een inschatting gemaakt worden of een leerling in aanmerking zal komen voor het vergoede onderzoek- en behandeltraject. De eerste stap in het onderzoek is namelijk de beoordeling van het dossier. Als de gegevens compleet zijn zal een medewerker van Onderwijszorg Nederland een afspraak maken voor een diagnostisch onderzoek. Wordt de diagnose ‘ernstige enkelvoudige dyslexie’ vastgesteld dan kunnen de leesbehandelingen beginnen. Over een periode van 1 tot 1 ½ jaar krijgt een leerling 40 tot 60 leesbehandelingen die vergoed worden door de zorgverzekeraar.
Onze scholen hebben gezamenlijk een beleid op dyslexie.
Het leerling-dossier
Om een kind te kunnen aanmelden voor diagnose en behandeling dyslexie moet de school een leerling-dossier (leesdossier) aanleveren met de volgende onderdelen:
- de basisgegevens uit het leerlingvolgsysteem;
- een beschrijving van het lees- en spellingprobleem;
- signalering van het lees- en spellingproblemen: datum, toets (criteria, score), afgenomen door…;
- omschrijving van de extra begeleiding (doelen, duur, inhoud, organisatievorm, begeleider);
- resultaten van de extra begeleiding en beschrijving van gebruikte toetsen en normering;
- vaststelling van toenemende achterstand ten opzichte van de normgroep, met vermelding van
* gebruikte toetsen en normcriteria;
* argumentatie voor het vermoeden van ernstige dyslexie; het aantonen van didactische resistentie
* na geboden begeleiding van voldoende intensiteit en kwaliteit; en indien bekend, vermelding en beschrijving van eventuele andere (leer)stoornissen.
Het dossier wordt getekend door de directeur van de school, namens het bevoegd gezag.
Ongeacht de uitkomst van het diagnostisch onderzoek blijft de school verantwoordelijk voor een adequate (pedagogische/didactische) ondersteuning en begeleiding van de leerling. Als bij een kind ernstige, enkelvoudige dyslexie wordt vastgesteld, is behandeling binnen de gezondheidszorg een mogelijkheid. De verwachting is, op basis van eerder onderzoek, dat gemiddeld 3 à 4 procent van de totale leerlingenpopulatie aanspraak kan maken op (vergoede) behandeling. Voor een optimaal resultaat is het belangrijk dat de aanpak van de school en de dyslexiebehandelaar op elkaar worden afgestemd. Het initiatief hiertoe wordt genomen door de voor de behandeling eindverantwoordelijke psycholoog of orthopedagoog, met instemming van de ouders.
Voor verdere informatie:
www.onderwijszorgnederland.nl
Dyslexie is een handicap die iedereen kan treffen. Dyslexie betekent letterlijk niet kunnen lezen. Het is een ernstige beperking bij het lezen en spellen van taal. Kinderen met dyslexie herkennen woorden niet op dezelfde snelheid als hun leeftijdsgenootjes. Voor een kind met dyslexie is het moeilijk om letters direct als klanken te herkennen. Daardoor is het moeilijk om van die letters één woord te maken en om van alle woorden een vloeiende, logische zin te maken.
Dyslexie is aangeboren en onafhankelijk van intelligentie. Het kan de schoolprestaties ernstig belemmeren waardoor kinderen met dyslexie op school vaak onder hun niveau presteren. Bij een vroegtijdige diagnose en, indien noodzakelijk behandeling van dyslexie, kunnen kinderen een aanvaardbaar niveau van technisch lezen, spellen en schrijven bereiken.
Wat is de taak van scholen?
De aanpak van lees- en spellingproblemen is primair de verantwoordelijkheid van scholen. De school zal de kinderen van wie het vermoeden bestaat dat zij (ernstige) dyslexie hebben, moeten signaleren en verwijzen. Het Protocol Dyslexie Diagnostiek & Behandeling (voor de Zorg) stelt eisen aan de informatie die door de school moet worden aangeleverd over het voortraject dat op school is doorlopen bij de aanpak van de dyslexieproblemen op school
Om voor vergoeding in aanmerking te komen moet op school een aantal fasen worden doorlopen. De school ‘volgt’ de ontwikkeling van leerlingen door toetsen af te nemen. Wanneer blijkt dat een leerling bij lezen en/of spellen uitvalt, wordt extra begeleiding aangeboden aan de hand van het Protocol Leesproblemen en Dyslexie. Welke hulp geboden wordt, wanneer en met welk resultaat, wordt vastgelegd in het dossier van de leerling. Wanneer de extra begeleiding na 3 tot 6 maanden niet voldoende resultaat oplevert, kan het vermoeden ontstaan dat er sprake is van dyslexie.
De school heeft een poortwachterfunctie. Op basis van de informatie uit het dossier moet een inschatting gemaakt worden of een leerling in aanmerking zal komen voor het vergoede onderzoek- en behandeltraject. De eerste stap in het onderzoek is namelijk de beoordeling van het dossier. Als de gegevens compleet zijn zal een medewerker van Onderwijszorg Nederland een afspraak maken voor een diagnostisch onderzoek. Wordt de diagnose ‘ernstige enkelvoudige dyslexie’ vastgesteld dan kunnen de leesbehandelingen beginnen. Over een periode van 1 tot 1 ½ jaar krijgt een leerling 40 tot 60 leesbehandelingen die vergoed worden door de zorgverzekeraar.
Onze scholen hebben gezamenlijk een beleid op dyslexie.
Het leerling-dossier
Om een kind te kunnen aanmelden voor diagnose en behandeling dyslexie moet de school een leerling-dossier (leesdossier) aanleveren met de volgende onderdelen:
- de basisgegevens uit het leerlingvolgsysteem;
- een beschrijving van het lees- en spellingprobleem;
- signalering van het lees- en spellingproblemen: datum, toets (criteria, score), afgenomen door…;
- omschrijving van de extra begeleiding (doelen, duur, inhoud, organisatievorm, begeleider);
- resultaten van de extra begeleiding en beschrijving van gebruikte toetsen en normering;
- vaststelling van toenemende achterstand ten opzichte van de normgroep, met vermelding van
* gebruikte toetsen en normcriteria;
* argumentatie voor het vermoeden van ernstige dyslexie; het aantonen van didactische resistentie
* na geboden begeleiding van voldoende intensiteit en kwaliteit; en indien bekend, vermelding en beschrijving van eventuele andere (leer)stoornissen.
Het dossier wordt getekend door de directeur van de school, namens het bevoegd gezag.
Ongeacht de uitkomst van het diagnostisch onderzoek blijft de school verantwoordelijk voor een adequate (pedagogische/didactische) ondersteuning en begeleiding van de leerling. Als bij een kind ernstige, enkelvoudige dyslexie wordt vastgesteld, is behandeling binnen de gezondheidszorg een mogelijkheid. De verwachting is, op basis van eerder onderzoek, dat gemiddeld 3 à 4 procent van de totale leerlingenpopulatie aanspraak kan maken op (vergoede) behandeling. Voor een optimaal resultaat is het belangrijk dat de aanpak van de school en de dyslexiebehandelaar op elkaar worden afgestemd. Het initiatief hiertoe wordt genomen door de voor de behandeling eindverantwoordelijke psycholoog of orthopedagoog, met instemming van de ouders.
Voor verdere informatie:
www.onderwijszorgnederland.nl
